230819

We staan voor het laatste weekend tijdens onze reis. Zoals gezegd gaan we dit weekend mee op een zeilboot bij San Blas. Het was nog even spannend maar uiteindelijk is het allemaal gelukt en goed geregeld.

We worden om 05.10 opgehaald bij het hostel. De rit naar Puerto de Carti duurt een kleine 3 uur. Vervolgens wordt je direct naar je charter boot geleid om vervolgens 45 minuten later bij de zeilboot aan te komen. Natuurlijk we zijn wat moe, maar hier hebben we ontzettend naar uitgekeken.

De San Blas archipel telt 357 grotere en kleinere eilanden, waarvan het grootste gedeelte onbewoond. Wanneer je iedere dag een ander eiland aan doet, kun je je dus makkelijk een jaar vermaken. Het is tevens een bijzonder gebied aangezien hier een hele oude Indianenstam nog steeds de scepter zwaait. Dit gebied behoort tot Panama maar heeft haar eigen wetten en regels en om toegelaten te worden mag je eerst even 20 dollar aftikken. Ook hier hebben ze een manier gevonden om toeristen uit te knijpen alleen doen ze het direct even bij de ingang. Dan weet je natuurlijk wel gelijk dat het uitknijpen een 100% slagingskans heeft.

We hebben bewust voor deze boot gekozen omdat de energie die van dit stel, met twee kleine kinderen, uitging ons het meeste aansprak. Bij de andere zeilboten kregen we toch het idee dat het ordinaire melkkoeien waren, bedoelt om de extravagante levenstijl van de zeilers in stand te houden.

Wij komen aan op een wat ouder volledig metalen zeilschip dat echt een creatief wonder genoemd mag worden. De hangmat hangt hier letterlijk boven het water aan de mast. Fantastisch! Ook twee schattige kleine kinderen: Benji (3) & Lua (1). Nano en Camillo hebben 4 jaar geleden besloten een boot aan te schaffen en voor onbepaalde tijd te gaan zeilen. Ze blijven in ieder geval zeilen totdat de kinderen naar de middelbare school moeten. Vindt iedereen natuurlijk wat van, maar zij zijn zielsgelukkig.

Camilla blijkt een fantastische kok en we krijgen direct een heerlijk ontbijtje voorgeschoteld. We mogen zelf aangeven wat we willen doen en daarom doen we eerst even een eilandje aan om te zien hoe de Kuna Yala inwoners leven. Vervolgens gaan we een flinke tijd snorkelen. Het gebied is echt prachtig, koraal in alle kleuren en honderden verschillende soorten vissen in alle soorten en maten. Nano verteld ons ook nog even dat het vorige Nederlandse stel een hamerhaai is tegengekomen tijdens het snorkelen. Wat? Serieus? Hamerhaaien staan bekend als één van de meest agressieve haaisoorten. Volgens Nano is dat allemaal Hollywood gelul. Ze voeden in de avond en nacht en vallen geen mensen aan wanneer ze niet in het nauw worden gedreven. Ok, ok...weifelend laten we ons het water in zakken.

Tijdens het snorkelen hebben we Nano een tijdje gevolgd. Hij had zijn onderwaterharpoen mee om vissen te vangen voor het avondeten. Het resultaat: 3 vissen en inktvis. Super gaaf om te zien hoe Nano en Camilla als een team samenwerken en op deze manier volledig zelfvoorzienend leven.

Camilla bereidt de verse vis, het bier vloeit rijkelijk en onder de heldere sterrenhemel hebben we goede gesprekken. Van Irak tot aan het gratis onderwijs in Argentinië. Even douchen onder een zak met water en om 10 uur liggen we op één oor in onze kajuit.

240819

Waar we gisteren stralend mooi weer hadden daar is het nu bewolkt. Gisteren waren we helemaal alleen op de boot maar vandaag is er een redelijk zure Spaanse familie aan boord gekomen. Gelukkig besluiten zij vandaag vooral op verschillende eilandjes op het strand te gaan liggen. Wij zijn he-le-maal weg van het snorkelen en het harpoen vissen. Ik heb een uurtje op het strand een boek gelezen en Davey is op de boot gebleven.

Na dat uurtje gaan we wederom op snorkel tour. Nano geeft ons de harpoen en we gaan op jacht! Daar hangen we dan, in de oceaan vissen af te schieten met een onderwater speer, haha! Dit is echt heel vet! We vermaken ons kostelijk totdat Nano aangeeft dat het tijd is om onze Spaanse vrinden op te pikken.

Op de boot aangekomen, komen de vissersbootjes langs. Nano betaalt 30 dollar (!) voor 8 (!) kreeften. Straatwaarde in Amsterdam: minimaal 500 euro. Hier is het dagelijkse kost.

We hebben ons klaargemaakt om te gaan bbq'en op het strand van één van de mooiste eilandjes: Nuiniduip. Nano vaart een paar keer op en neer naar de boot om alle spullen te halen terwijl wij het gemaakte vuur gaande houden. Een uur lang laten we de kreeften garen om ons er vervolgens te goed aan te doen. Wat een bijzonder avondmaal en wat een magische omgeving. Op twee zaklampjes na is alles pikkedonker. Op de weg terug naar de zeilboot laat Nano ons als klap op de vuurpijl nog even wat fluorescerend plankton zien. Ach joh, we zijn er toch!

Kan het mooier, kan het gaver?

250819

Nouuu, het kan op zich ook wel iets minder zijn af en toe. Doordat ik de eerste nacht onze kajuit letterlijk ben uitgezweet, heb ik vannacht op het dek geslapen. Lekker koel, maar zeker niet koud. Davey heeft kou gevat en om elkaar niet aan te steken leek dit ons een zeer strak plan. Totdat de klok 04.45 sloeg en er een zware storm langs trok. Het slapen op het dek was prachtig onder een heldere sterrenhemel. Maar nu breekt echt de pleuris uit. Onweer, keiharde regen en hoge golven. Slaapdronken strompel ik over het dek het schip binnen.

Daar zit Nano al met de plaatselijke buienradar de vooruitzichten te bekijken. Ik val in slaap op de bank. In principe moesten we om half 7 terug naar de haven maar we wachten nog even tot het iets beter weer wordt waardoor we uiteindelijk rond half 8 door Nano bij de charter boot gedropt worden. Dikke knuffel, we houden contact en los ballos!

We boeken onze laatste drie nachten in een 4 sterrenhotel met sauna. Even heerlijk laten pamperen die laatste paar dagen!