160819

Zullen we dit doen? Of dat? hmmmm,waar heb jij zin? Het wordt zo'n heerlijke lwe-hebben-nergens-zin-in-laat-de-dag-de-dag-maar-zijn-dag. Wie kent ze niet...

Davey besluit prompt dat haar blonde lokken onhandelbaar zijn geworden en dat de schaar erin moet. Via Angie komt zij een Duitse kapster op het spoor en daar staan we stipt om 14.00 uur op de stoep. Dat deze Duitse dame verliefd is op haar schaar en een moeilijke jeugd en dito relatie achter de rug heeft (iets met de hechting), blijkt wanneer ik na een halfuur Pokemons vangen nog steeds Davey in de stoel zie zitten. Het resultaat? Om met Denya te spreken, een lekker kort fris koppie.

We maken onze eigen verse lunch met heerlijke guacamole, duiken zo af en toe eens wat van het deck de zee in en zo kruipt het dagje langzaam voorbij.

170819

Eén van de redenen waarom Bocas zo'n trekpleister is, zijn de vele zeesterren die je hier kunt zien. Je kent die heerlijk bewerkte insta-posts wel. Vandaag staat daarom Starfish Beach op het programma. We zijn niet van die fervente strandgangers als die mensen die na 20 jaar bakken een huid van leer hebben, maaaaar als we het kunnen combineren met een beetje sightseeing dan zijn wij de beroerdsten niet!

Het is stralend mooi weer en in het busje onderweg naar het strand lezen we veelal berichten van mensen die teleurgesteld zijn afgedropen en geconcludeerd hebben dat er helemaal geen zeesterren zijn bij Bocas.

Wanneer wij via een prachtige wandeling van een minuut of 20 op het strand aankomen zien we al tientallen zeesterren in het water liggen. Je zou zeggen het zijn maar zeesterren, maar het is erg bijzonder om van dichtbij te kunnen zien. We vermaken ons kostelijk en werken de gehele dag aan onze tere bronzen huidjes.

Op de heenweg besef je vaak niet dat je ook nog terug moet. En dat iedereen dan ook op het strand is geweest. De ui-achtige odeur schiet van alle hoeken onze neusgaten binnen. Heerlijk om een dagje strand zo af te sluiten. Het mag de pret niet drukken, knijper op en gaan!