Lieve kijkbuis vriendjes en vriendinnetjes,

Leuk dat jullie ons ook dit jaar weer volgen tijdens onze, vierde alweer (!), grote reis. Ook deze keer zullen wij ongeveer een maand de benen nemen naar oorden waar het kwik geen hedendaagse Nederlanse capriolen uithaalt. De thermostaat geeft hier het hele jaar door minimaal 25 en maximaal 35 graden aan. Voor de slimmeriken onder ons, dit komt doordat onze bestemming dicht tegen de evenaar aan ligt.

Dit jaar stropen wij de jungles en straten van Midden Amerika af. Om wat meer specifiek te zijn: Costa Rica & Panama.

Om goed voor de dag te komen bij een gemiddelde Spaanse gesprekspartner of een housewarming waar triviant wordt gespeeld:

- Costa Rica heeft zijn leger ontbonden in 1949 en heeft geen officieel leger;
- heeft ongeveer 5 miljoen inwoners;
- de hoofdstad is San José:
- de voertaal is Spaans, maar er spreken veel inwoners een woordje Engels;
- er wordt betaalt met Colònes of Dollars;
- zij zingen het volkslied noble patria, tu hermosa bandera.

Geloof je het niet? Check Wikipedia.

Op 30 juli vliegen wij richting San José. Na een tussenstop in Houston (Amerika blijft een verschrikkelijk land om binnen te komen), wij hebben dan reeds 9 uur in de vleugels, vliegen we binnen een uurtje of 4 naar de Costa Ricaanse hoofdstad. United Airlines is op zich een prima maatschappij om mee te vliegen maar voor de tweede keer merken wij dat ze daar geen horloges dragen. De vlucht naar zowel Houston als San José heeft dik een uur vetraging.

We reizen tegenwoordig heel decadent met een Kabinenul, in het Engels Cabinzero, backpack. Dit is een rugzak die speciale afmetingen heeft waardoor het precies als handbagage mee het vliegtuig in mag. Hierdoor hoeven we dus nooit meer een tas in te checken, nooit meer te wachten op onze bagage op het vliegveld, loop je nooit het risico dat je bagage niet op de bestemming aankomt en hebben we een tas die qua inhoud maximaal is. Aanradertje!

Arajuela - Uvita

300719

Na de meest soepele landing ooit sinds die allereerste van Otto Lilienthal in 1891 racen wij het vliegtuig uit op zoek naar een taxi. We twijfelen wat over de prijs, hij vraagt 20 dollar. Op een vliegveld wordt je altijd genaaid door taxi's maar dit klinkt wel erg overdreven voor een rit van 9 minuten. Het maakt hem niet uit op de meter rijden of 20 dollar. Aarzelend kiezen we voor de meter. Het blijkt een psychologisch spelletje te zijn geweest aangezien de meter voor de deur stopt om en nabij de 8 dollar. Die zijn snel verdient.

We overnachten niet in San José maar in een klein buitenwijkje: Arajuela. San José staat niet te boek als het Barcelona van Centraal Amerika en dus kun je na aankomst het beste direct doorreizen naar je eerstvolgende bestemming. We verblijven op deze plek omdat die het dichtst bij het vliegveld is en we toe zijn aan een horizontale slaaphouding. We verblijven bij een lief en zorgzaam vrouwtje dat in haar uppie zorgt voor haar eenjarige zoontje. Te lief!

310719

De volgende ochtend pakken we een ontbijtje en een koffie op de hoek en laten we ons met een Ubertje (we blijven natuurlijk wel gierige Hollanders) naar onze huurauto escorteren. We huren via Sunnycars bij Alamo. We hebben geluk gehad aangezien Alamo hoog staat aangeschreven en we pas 5 dagen geleden de auto geboekt hebben. De Suzuki Jimny ziet er uit om door een ringetje te halen. Bailando galmt uit de speakers en wij geven een dot gas richting La Fortuna!

Een heerlijk cappucino en een rit van ongeveer 3 uur verder zijn we naar La Fortuna doorgereden en arriveren we bij ons verblijf. Net buiten La Fortuna heeft een jonge gozer (Jonathan) 15 meer en minder luxe huisjes gebouwd met een prachtig uitzicht op de Arenal vulkaan. De Arenal is de hoofdattractie van deze regio en waarschijnlijk het enige bestaansrecht van het verderop gelegen stadje.

Jonathan neemt ons direct mee langs de bossen rond het huisje. Binnen 3 minuten spotten we de eerste luiaards, dit zijn magische momenten. Costa Rica bestaat voor 70% uit jungle en bossen en is één van de meest biodiverse landen van de wereld.

We komen ongeveer gelijktijdig aan met een ander Nederlands stel (Mijke en Geert) uit de zuidelijkste regionen van Brabant. Hilvarenbeek voor de kenners van deze contreien. Het klikt direct. Soms zit je na drie woorden op dezelfde golflengte en dit was typisch zo'n gevalletje. Enkele uren (en een aantal pilskes!) later zitten zij bij ons in de Jimny en weer een half uur later zitten we met zn vieren aan de pizza's! Super gezellig!

010819

De volgende ochtend zijn we rond 6 uur wakker. We zitten middenin de bergen en het is er lekker koel. Al vroeg gaan we naar de hot springs in de buurt waar we als eerste de thermische en natuurlijke baden in de natuur instappen. Helemaal alléén middenin de jungle in een warm bad, gelukkig hebben we de foto's nog.

Na onszelf even te hebben opgefrist begeven we ons richting de hoofdattractie van dit gebied. Het Mystico National Park. Het park kenmerkt zich door de gigantische hangbruggen die tot wel 100 meter boven de jungle en tussen de boomtoppen zijn aangelegd. Tussen die boomtoppen zien we brulaapjes stoeien. Het is een adembenemende ervaring. We zijn nog géén 48 uur binnen maar hebben nu al het gevoel dat de keuze voor deze bestemming de juiste is. Het is werkelijk een prachtig land. Doordat het wat duurder is blijven de feestende ramptoeristen weg en blijft het land prachtig schoon en goed bewaard. De wegen zijn voor het overgrote deel echt goed te noemen. Hier en daar vind je wel een bergpad dat vol met kuilen zit en waar grote keien liggen.

Teruggekomen bij het verblijf merken we ineens de gevolgen van een heerlijk jetlag. We smullen van een heerlijk traditionele Casado dat door Jonathan z'n moeder is bereidt en drinken nog een paar pilskes met onze Brabantse vrinden.

Onze kaarsjes doven langzaam uit en we vallen in een heerlijke diepe slaap.

020819

Na een heerlijke nachtrust beginnen we redelijk te herstellen van de jetlag. Vandaag dus tijd voor een mooie hike door de jungle en op het lavapad rond de vulkaan. In 1968 heeft de Arenal voor het laatst wat prut uitgespuugd en daarom ligt er nu een prachtig lavapad op en om de vulkaan. We lopen eerst anderhalf uur op eigen houtje door de jungle om vervolgens de hike via het lavapad af te ronden. Het is een mooie kennismaking met de diversiteit die het land te bieden heeft.

In de middag belanden we bij Organic Fortuna. Een hip tentje waar ze de meest uiteenlopende en creatieve gerechten en smoothies serveren. Genieten met een hoofdletter G.

De hike heeft er flink ingehakt waarop Davey besluit enkele uren haar kussen van wat speeksel te voorzien. Aangezien de regio een veelheid aan mogelijkheden biedt geeft ons dat de mogelijkheid om de verschillende activiteiten met Mijke en Geert te delen en te bespreken. Deze avond wordt een kopie van de avond ervoor. Tevens blijkt dat we in Monteverde wederom in hetzelfde hostel zitten als Mijke en Geert.

030819

De volgende ochtend rijden we ongeveer gelijktijdig richting Monteverde zonder echt de afspraak te maken om bij elkaar te blijven. Ieder doet z'n ding. De weg naar Monteverde is weinig modern en geeft een safari achtige ervaring dwars door de noordelijke bergen van Costa Rica.

In Monteverde aangekomen lunchen we in Taco Taco waar we diezelfde avond ook weer zullen eten met Mijke en Geert. Heerlijk taco's, burrito's en quesadilla.

De volgende dag zullen we gezamenlijk onze levens in de waagschaal leggen tijdens de beroemde canopy tour bij Extremo.

Vrij vertaald betekent canopy tour: "een tour langs de toppen". We zullen vandaag met snelheden van meer dan 100km per uur tussen de boomtoppen door razen. 13 ziplines, 2 supermannen en 1 tarzan swing staan op het programma. Je wordt warm gemaakt door hangend aan ijzeren kabels en tussen de boomtoppen door van de ene naar de andere kant van de jungle geslingerd te worden.

Vervolgens staan de twee supermannen op het programma. Twee bloedsnelle lijnen waarbij je wordt ingesnoerd en met je hoofd naar voren langs de lijn een kilometer naar beneden wordt geslingerd. Dit gaat zo ongelofelijk snel dat je amper beseft wat er gebeurd.

Tot slot mag je in zittende houding een vrije val van ongeveer 50 meter maken aan de Tarzan Swing. We hebben heel wat mensen met nieuw ontwikkelde hoogtevrees naar beneden zien komen. Wat een dikke adrenalinekick was dit! Zo gaaf om een keer te doen!

040819

We hebben vandaag twee opties: doorrijden richting Uvita langs de Pacifische kust of met Mijke en Geert mee bungeejumpen in Monteverde. Hoewel bungeejumpen ons heel vet lijkt vinden we de plek in combinatie met het weer niet optimaal. Ook komen we erachter dat je kunt bungeejumpen bij het Panamakanaal. We krijgen dus nog een herkansing deze reis!

We zakken vandaag lekker rustig af richting Uvita en stoppen onderweg af en toe om landschap te bekijken of lekker te lunchen. De reis naar Uvita is te vergelijken met een retourtje Ruurlo. Het is dus allemaal prima te bereizen. Heel anders dan wat we gewend zijn uit Zuid-Amerika.

We komen later op de middag aan bij een heerlijk hostel midden in de jungle. Het is eigenlijk één grote gave tent met allemaal mooie plekjes met uitzicht, hangmatten en leuke en schone kamers. Huisdieren: 3 honden en een kaaiman.

Davey kan de sushi van harte aanbevelen, tot morgen!

P.S. let niet op de taalvouten!